December 2013 ; mijn geluksdag op Kefalonia

Woef, mijn naam is Jim. Via dit blogje zal ik mijn avonturen vertellen. Leuk dat je over mij wilt lezen!
Mijn 1e pootafdrukjes heb ik liggen op het Griekse eilandje Kefalonia
Het leven is daar niet altijd leuk voor hondjes en andere dieren.

In december 2013 ben ik samen met mijn zusje gevonden naast een liefdadigheidswinkel in Svoronata, een dorp dat 2 kilometer van het vliegveld ligt. Wij zijn daar waarschijnlijk gedumpt want de week ervoor was daar buiten ook al een hondje gevonden. Ik weet niet meer bij wie ik dan eerst woonde, wie mijn moeder is en of er nog meer broertjes en zusjes zijn geweest. Misschien woonde ik eerst in of bij een huis of was mijn moeder een zwerfhond. Maar het kan ook dat zij een waakhond is, baby's kreeg en dat de mensen de pups niet wilden houden...
Mijn vrouwtje zou het liefste willen dat ik kan praten en alles kan vertellen. Of het tv programma Spoorloos inschakelen haha maar voor een hond is dat natuurlijk niet mogelijk.

Gelukkig zijn wij tweetjes gered en meegenomen door George Drakopoulos en Peter Lee. Zij hebben ons opgevangen en wij kregen lekker eten voor onze hongerige buikjes en wij waren helemaal niet bang voor mensen.

Ik was toen ongeveer 12 of 14 weken oud want de mensen denken dat ik en mijn zusje begin oktober 2013 zijn geboren.

Gevaarlijk daar voor 2 kleine pups

Ik was niet bang voor mensen en liet mij gewoon oppakken door George

Wat gaat er nu met mij gebeuren?

Redding is nabij!

Mijn zusje en ik, veilig in de auto

Lekker eten!

Er zijn nogal wat mensen betrokken geweest bij onze redding en op mijn blogje zal ik ze allemaal benoemen, ik hoop dat meer vriendjes van mij een goed thuis gaan vinden in dit fijne Nederland.

George en Peter Lee konden ons niet bij ons houden en zochten opvang. Olga Kougianos Durban heeft ons toen op Kefalonia opgevangen samen met nog andere pupjes die ook gered zijn die dag. Dat was nog een hele zoektocht in de bergen en rotsen waar ze zich verborgen hielden omdat ze bang waren.

 

Deze foto's heb ik ontvangen van mijn opvangmoeder Olga Durban in Kefalonia toen ik nog bij haar was.

Hier zie je mij met de andere kleine pupjes die zijn gevonden. Ze zijn kleiner als ik en ik paste heel goed op ze. Het linker pupje met de lichte kleur is Attis. Hij was mijn allerbeste vriendje.Ik was zelf nog een pup maar mijn gastmoeder zei dat ik als een papa op de kleintjes paste. Goed van mij he?
Dit zijn niet alle pupjes. Er waren er nog meer. En ik was samen met mijn zusje Nera.

 

 

 Met mijn mooie wijze lichte ogen zag ik dat ik in goede handen was!

Links mijn zusje Nera, zij heeft ook een fijn gezin in Nederland gevonden.
Ik hoop haar nog eens te zien!
Mijn gastmoeder Olga, op Kefalonia, zei dat we onafscheidelijk waren.

Dit zijn George en mevrouw Adriani. George heeft ons gered en mevrouw Adriani heeft gastmoeder Olga geholpen met de verzorging van ons. Wat ben ik alle mensen dankbaar! En mijn baasjes ook want anders hadden ze mij nu niet gehad!

 

Wachtend op een nieuw leven! Wat een geluksvogels zijn wij!

Op het eiland waren zware aardbevingen (filmpje) en er was spoed bij om ons zo gauw mogelijk van het eiland af te krijgen.

Hier zie je wat foto's van mij en mijn zusje Nera en de andere pups bij een veilig stenen huisje van Olga met een groot stuk land erbij. We waren daar net 1 grote gelukkige familie met veel geknuffel en lekker eten. En Nera en ik waakten over de pups! En natuurlijk lekker spelen met elkaar!

 

 

 

Van Kefalonia zijn we later met de veerboot naar het vaste land gereisd, daarna zijn we heel ver gereden tot Athene waar we zijn opgevangen.

We werden daar liefdevol verzorgd door Linda van der Riet. Zij vangt in samenwerking met andere vrijwilligers hondjes op die verwaarloosd, mishandeld en gevonden zijn en waar niemand om geeft. De mensen stoppen daar zelfs hondjes in vuilnisbakken, ze slaan ons of verdrinken ons. Door bemiddeling van een stichting krijgen sommige geluksvogels (zoals ik) de kans op een echt liefdevol thuis waar de mensen ons wel lief vinden en waar we voor altijd mogen blijven.

Op deze foto's zie je mij met mijn zusje. Ik heette toen nog Blacky en mijn zusje Nera.

Ik ben het linkse hondje op de foto's en heb iets meer bruin in mijn vachtje dan mijn zusje.

We spelen op de foto met Olga.

Dit had Linda over ons geschreven:

Blackie (male) and Nera (female) born Ocotber 2013

BLACKIE, is black with a tinge of brown. very affectionate and tender......he LOVES human attention and playing ...........

NERA, is a pitch black beauty....and HIGHLY INTELLIGENT....she learns incredibly quickly and is also very motherly........

 

Nera (zusje) - Blacky (nu Jim)

Ik, mijn zusje en de 8 andere gevonden pups werden vertroeteld en door een dokter goed nagekeken. Op het eiland waren aardbevingen die heel zwaar waren en ze wilde ons zo gauw mogelijk van het eiland weg hebben en ons in veiligheid brengen.

Zodra ze begeleiders hadden gevonden die met ons wilden vliegen zijn wij in gedeelten met een heel groot vliegtuig helemaal naar Nederland gevlogen waar mensen wonen die ons heel leuk en lief vinden en een hondje zoals wij zoeken! 

Op 17 februari kreeg ik de laatste dierenarts check en op 18 februari was het dan zover!!

Ik snap het nog niet goed en laat vele vriendjes achter die ook wel mee zouden willen.... ik hoop dat voor hun ook ooit een lucky day aanbreekt...

Bye bye Kefalonia...........

Holland wie, wat en waar je ook bent .............. ik kom eraan!!!