 |
| Geboren 14 juni 2013 |
Ik ben Pupa en ik heb mijn eerste anderhalve jaar doorgebracht in Athene. Om mij te vinden hebben mijn baasjes gezocht naar een Stichting waar niet alleen jonge hondjes werden aangeboden en - heel belangrijk - waar ze ook écht steun gaven aan de asiels en honden die nog in het buitenland verblijven. Zoals donaties en projecten voor hulpgoederen aan de honden daar. Via de stichting Huize Zwerfhond ben ik ter adoptie gezet waar honden al in NL zijn maar ook nog in Griekenland en Spanje en dit was mijn verhaal:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tekst van de advertentie:
Pupa is een klein dametje uit Griekenland die in haarjonge leventje al meerdere nestjes heeft gehad. Ze mocht
nooit binnen komen en bracht haar dagen buiten door in
een kleine afgeschermde patio. Toen de eigenaar genoeg
van haar had heeft hij haar op straat gezet, zonder pardon.
Gelukkig werd ze al snel gevonden en meegenomen door 2
lieve Griekse dames die haar nu tijdelijk in de opvang hebben.
Maar ze zoeken natuurlijk voor haar een eigen gezin, waar ze
eindelijk veiligheid en geborgenheid krijgt.
Pupa is een pincher mixje en ondanks haar slechte start lief en aanhankelijk. Ze is 33 cm groot en weegt 6,5 kilo. In haar opvanggezin heeft ze zich ontpopt als een sociaal en speels hondje die prima overweg kan met kinderen, andere honden en katten. Ze loopt goed mee aan de riem en is zindelijk.
Pupa kan overal wonen waar men tijd en aandacht voor haar heeft. Waar men niet al teveel van huis is en men haar weer het gevoel kan geven dat ze gewenst is. Pupa is klein en zou door haar formaat ook uitstekend op een appartement kunnen wonen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na het lezen van mijn profiel bekeken ze mijn foto nog eens goed en boem ... ze waren verliefd op mij!! Omdat mijn vriendje Jim, geadopteerd via stichting Dog Rescue Greece, niet zo'n warm verblijf heeft gehad in zijn opvanggezin de eerste 6 weken en hij een zeer slechte start had, vonden ze het eigenlijk een groot voordeel dat ik rechtstreeks uit Griekenland kwam. Er zullen zeker hele goede en lieve gastgezinnen zijn maar na Jim's slechte ervaring wilden ze geen risico meer nemen.
Op zondag 15 maart heb ik het vliegtuig gepakt vanuit Athene en ben ik aangekomen op Eindhoven Airport.
Ik ben een moedig klein dametje en met nieuwsgierige lieve oogjes keek ik vanuit mijn reisbench naar mijn nieuwe familie. Wat ik zag dat beviel me wel!
We zijn toch nog een stuk in de auto gereden naar Rotterdam. Vanuit mijn reisbench gluurde ik naar de vrouwtjes en ik was heel relaxt.
Toen we thuiskwamen gingen we een stukje lopen en daarna zou ik Jim buiten ontmoeten, de hond die er al woonde. Wat spannend was dat! Ik maakte mij geen zorgen hoor want ik ben zo leuk dus hij moét me wel aardig vinden!
Anna, een vriendin van het vrouwtje vierde op afstand een feestje dat ik was gearriveerd. Zij trakteerde op beschuit met muisjes, een Hollandse traditie als er een kindje wordt geboren.
 |
| De roedel van Anna |
 |
| Beschuit voor de mensen en koekjes voorde honden |
Over Jim: wat een léuke knul die Jim!! Buiten werden wij binnen een paar seconden vriendjes en toen we thuis kwamen, ja thuis, ik was thuis!! toen heb ik even alle ruimtes onderzocht en ik voelde mij meteen op mijn gemak. Jim vertelde mij in het Grieks (ik kende toen nog geen Nederlands) hoe gelukkig hij is.
Veel knuffels, veel aandacht, lekkere hapjes ....wat ZEI je Jim?? Hapjes??? Ohh ik ben DOL op hapjes!!!
Iedereen was blij met mij. De mensen, Jim en iedereen die mij zag vond mij zó leuk! Helaas hink ik af en toe met mijn rechter achterpootje, ik heb een harde bobbel in mijn pootje en het is ook wat korter dan mijn andere achterpoot. Daardoor staat mijn heupje ook wat scheef. We zijn naar de dierenarts geweest en ook naar een orthopeed. Hij heeft gezien dat ik een oude breuk heb in mijn scheenbeentje. Er is nooit iets aan gedaan en daarom is mijn pootje niet goed aan elkaar gegroeid. De dierenarts zei dat ik er geen pijn aan had en dat het andere pootje het over neemt. Ik loop dus vaak op 3 poten, vooral ik ga rennen, Met het gebroken pootje kom ik niet goed op de grond en steeds scheef lopen daar wordt ik moe van. Dus dan trek ik het soms in. 's avonds ben ik moe van de dag en dan gebruik ik dat 4e pootje bijna nooit. In Griekenland in de opvang hebben ze niets aan mijn pootje gezien ... Hoe is dát mogelijk toch mogelijk. Hier in Nederland spreekt iedereen ons aan wat er met mijn pootje is.
Mijn nieuwe Nederlandse familie is dol op mij en ik ben in goede handen hier. Op 26 maart ben ik officieel geadopteerd. Op de adoptie website stond dat ik al 2 was maar uit mijn passpoortje blijkt dat ik in juni 2015 pas 2 word. Dus dan krijg ik ook nog een feestje en vast lekkere hapjes! Je ziet mij hierboven op de foto's met een nieuw tuigje en ik heb ook een mooi roze mandje gekregen en een jasje voor als het koud is. Daar schrijf ik over in een ander berichtje.
Klik op Jims foto voor zijn verhaal:
